Trzymamy kciuki! Ja też mam 3 stopień, też mam "przegląd" za tydzień, a już i tak wiem że na stół mnie wezmą, i to za jakiś miesiąc albo dwa, a dopiero co miałam laparoskopię 2.06
Jak już pisałam moja diagnoza jest bardzo świeża, więc ja mam póki co mnóstwo siły i woli walki, ogólnie jakoś tak jestem bojowo nastawiona. Nie wiem jak będzie za jakiś czas, jak się choroba będzie rozwijać, ale plan jest taki, żeby się nie dać
Pewnie to trudne po tylu latach walki, żeby nadal mieć siłę i nadzieję, ale na pewno masz gdzieś tam w głębi serca jeszcze trochę ukrytej energii
Na tym forum jest kilka takich dziewczyn (pewnie zaraz się pojawią żeby Cię przywitać
), które też miały straszne przejścia, bujają się po szpitalach, ale nie poddają się, ostro walczą, dodają otuchy innym, dostarczają na forum mnóstwo przydatnych informacji medycznych i nie tylko, więc jeśli potrzebujesz wsparcia to nie mogłaś lepiej trafić!
Gdy miałam 20 lat miałam pierwszą laparoskopię,wykryto mi zrosty i torbirle-2 stopień.Lekarz powiedział że nie ma co się martwić na zapas i przepisał mi Danazol.Brałam go jakieś dwa lata i wszystkie dolegliwości mineły....Gdy skończyłam 27 lat zaczełam jak każda kobieta myśleć o dziecku i wtedy edo znowu wróciła...bóle,omdlenia i mocne krwawienia-ale po co ja wam o tym pisze, jak dobrze wszystkie znamy te objawy.Brałam leki ale nie pomogły i za rok poszłam na drugą laparoskopie-wycieli 3 torbiele i zrosty,jeden jajowód nieczynny-3 stopień-załamałam sie....Lekarz powiedział,że naturalnie nie zajde w ciąże.Więc postanowiłam,że spróbuję inseminacji-dwa podejścia się nie udały i dałam sobie spokój.Po pół roku-marzec 2011- znowu wylądowałam w szpitalu na trzeciej laparoskopi-i znowu to samo-torbiele,zrosty,lewy jajnik i jajaowód zrośnięty z grubym jelitem i zrosty na pęcherzu....ból niesamowity 
A zaraz Ci napiszę coś ku pokrzepieniu, a teraz publikuję odpowiedź żeby być pierwszą witającą 
